Αυτό σωστά το εντοπίζεις.
1) αφήνεις αναμονές χυτεύοντας τον πυρήνα μέχρι το υψόμετρο της γραμμής ανάβασης και συνεχίζεις μετά σε 2η φάση σκυροδέτησης
2) χυτεύσεις σε μία φάση αφήνοντας κενό μεταξύ των σανιδιών του ξυλοτύπου (περίπου 1,0 πόντο) από όπου διέρχονται τα άνω σίδερα προβόλου των σκαλοπατιών
3) τα βλήτρα με τις ρητίνες δεν τα συνιστώ γιατί και να τα κάνεις ορθά πάλι δεν επιτυγχάνεις το απαιτούμενο μήκος αγκύρωσης. Σε αυτην την περίπτωση η σκάλα είναι καλύτερα να εδράζεται στους δυο μονο διαδοχικούς ορόφους χωρίς καμία σύνδεση με το τοιχείο. Μην αναησυχείς για την σκάλα, να ανησυχείς περισσοτερο για την παραδοχή της φέρουσας ικανότητα του εδάφους για παράδειγμα, που εύκολα υιοθετούμε και είναι απείρως πιο επικίνδυνη η μη επαλήθευσή της για το σύνολο του κτιρίου.